Türkçede iki tür “ki”nin olduğunu biliyoruz. İsmin yerine geçene ve sıfat görevinde bulunana, ilgi eki denir. Bağlaç görevinde bulunan “ki” daha çok, açıklama yapılırken kullanılır ya da çekimli fiillerden sonra gelerek cümleye değişik anlamlar kazandırır. Daima ayrı yazılır ve kendinden sonra hiçbir ek almaz. “Baktı ki çalışmak zor, işi bıraktı.” “Bildiğini anlat ki gerçekleri görelim.” “Üsküdar ki en eski yerleşim yerlerindendir, hala çok sakindir.” cümlelerinde “ki”ler bağlaçtır. “De” ve “ki” bağlaçları daha çok yazım kurallarında sorulur.